RĘKA SUPERBOHATERA

Podszedł do tego zero-jedynkowo. Jakby grał mecz – w jednej bramce wyobraził sobie łóżko, w nim siebie, a wokół kordon współczujących mu ludzi. W drugiej bramce stał sam, bez ręki, za to na dwóch silnych nogach. I zdecydował. – Koniec użalania. Wstaję i działam, ale na 200 procent – mówi Piotr Sajdak z Krakowa, który wraz z braćmi Kosch prowadzi firmę produkującą unikatowe na skalę światową protezy wykonane techniką 3D.

– Chwilę zajmuje, nim przyzwyczaisz się, że nie masz kawałka ciała – opowiada Piotr. – Widzisz w lustrze, że brak ci niemal całej ręki, a masz wrażenie, jakby tam była. Wydaje ci się, że możesz nią obracać, zginać palce, dotykać ściany. To tak, jakby nerwy w kończynie były sznurkami łączącymi mózg i koniec dłoni. Gdy traci się rękę, przez jakiś czas mózg myśli, że sznurki nadal kończą się na opuszkach palców. Ale z każdym dniem to odczucie słabnie. Po dwóch miesiącach niewidzialna ręka znikła – wspomina.

Niedługo po wypadku wziął udział w telewizyjnym programie „MasterChef”. Jeszcze bez protezy. Tuż po amputacji wymyślił, że zapisze się do programu i udowodni sobie, że nadal może spełniać marzenia. Potem przyszła kolej na maratony. Po szpitalu przytył 15 kg, zapuścił brodę i wyglądał jak grizzly, więc zdecydował: jeść mniej i biegać.

Na uczelni, gdzie wrócił już miesiąc po operacji, większość kolegów wiedziała, co się stało. A jeśli ktoś zapomniał, kikut amputowanej przy ramieniu ręki mu przypominał. Piotr wzdrygał się na myśl o protezie. Teksty znajomych typu: „Oj stary, tak mi przykro” – ucinał po pierwszym słowie. Nie znosił, jak ktoś się nad nim litował. – Chciałem po prostu żyć normalnie – mówi. Żeby nie skupiać się na wypadku, zaraz po wypisaniu ze szpitala wpadł w wir działań – imprezował, nadrabiał zaległości na studiach, zdawał egzaminy, przeprowadzał się, rozstawał z dziewczyną i pisał pracę licencjacką z socjologii. Kiedy tuż po obronie stał przed budynkiem Uniwersytetu Jagiellońskiego, naszła go myśl: „Chłopie, co teraz? Jak będziesz żyć, przecież ty nie masz ręki?!”.

Fot. Glaze Prosthetics